ناموس دردهای علی بودی و چو اشک
پنهان نمود غیرت شیر خدا ترا
دفن شبانه ی تو که با خواهش تو بود
فریاد روشنی است ز چندین جفا ترا
یک عمر در گلوی تو بغض استخوان شکست
در سایه داشت گرچه علی چون هما ترا
دادند در بهای فدک آخر- ای دریغ-
گلخانه ای به گستره ی کربلا ترا
قادر طهماسبی (فرید)
